Przedstawiam Państwu scenariusz apelu wielkanocnego, który pozwoli na chrześcijańskie spojrzenie na tradycję i symbolikę świąt wielkanocnych. Scenariusz ten przygotowany był dla dzieci ze szkoły podstawowej.
Wykonawcy siedzą przy wielkim, świątecznie i bogato zastawionymstole nakrytym białym obrusem .ustawiamy na nim: wazon z baziami i palmami, kosz z pisankami, baranka wielkanocnego, babkę, mazurek, zielone zboże, Tlo stanowi wielka palna umocowana na niebieskim tle, duży baranek z czerwoną chorągiewką namalowany na pokaźnej wielkości arkuszu białego brystolu i napis Alleluja. Z boków w wielkich wazonach palmy , w każdym z innego regionu. Z drugiej strony sceny płotek z zawieszonymi dzbankami , ławeczka. Na tle domek dośc sporych rozmiarów, przypięty do tla na scianie. Wokół poprzypinane kwiatki, rysunki kaczek, motyli itp.Wkoło wiele poustawianych doniczek z kwaitami, koszy).
Śpiew: „Wielkanocna piosenka”
Narrator 1
Witajcie goście i widzowie mili, coście się tu dzisiaj licznie zgromadzili, chciałabym, by to spotkanie w pamięci wam zostało, by wielkanocne symbole przypomnieć wam dało.
Narrator 2
Wszak Wielkanoc to najstarsze i najuroczyściej obchodzone święto chrześcijan na pamiątkę chwalebnego zmartwychwstania Chrystusa.
Mama:
Wielkanoc, Wielkanoc! Wielka radość w sercu, Gdy chodzisz po świecie - kwitnącym kobiercu. Na stole pisanki Tęczą malowane. Wśród zieleni trawy cukrowy baranek. Bazie w wazoniku, Ciasta i wędliny. Wielkanoc – i wielkie Spotkanie rodziny.
Dziecko I Nasz stół wielkanocny Haftowany w kwiaty. W borówkowej zieleni Listeczków skrzydlatych Lukrowana baba Rozpycha się na nim, A przy babie – mazurek w owoce przybrany. Także placki przekładane, I kołacze są rumiane Co po sobie gęsto stoją I barwnikiem stół ten stroją.
Dziecko II: Na półmisku rośnie owies- Jak przystało- babci ręką wysiany, Cukrowy baranek skubie go nieśmiało, Ów baranek , co prowadzi I te grzechy świata gładzi A już głębiej za barankiem Wonne kwiaty stoją wiankiem. Palmy - pachną jak łąką w samym środku lata. Siada mama przy stole, A z mamą my i tata. (rodzice i dzieci siadają za stołem)
Narrator 1
W Starym Testamencie baranek był zapowiedzią Jezusa, którego krew miała ocalić od śmierci wiecznej wszystkich ludzi. Święty Jan Chrzciciel wskazując na Chrystusa powie o Nim wprost : „Oto Baranek Boży, który gładzi grzechy świata.
Narrator 2
Barankowi wielkanocnemu dajemy czerwoną chorągiewkę ze złotym krzyżykiem jako znak zwycięstwa nad śmiercią i grzechem. Zwyczaj ustawiania baranka na świątecznych stołach wprowadził papież Urban V w XVII wieku, aby wierni podczas świątecznych biesiad nie zapomnieli o istocie i religijnej treści święta.
Śpiew: „ O dniu radosny pełen chwał” 1 zwrotka
Dziecko
Wierzę, że zmartwychwstałeś w ciele. O nic nie pytam. Spożywamy wielkanocne śniadanie, Bo tak bardzo chcemy być razem. Nie będziemy dotykać miejsc po ranach Wystarczą chleb i słowo.
Śpiew: „ O dniu radosny pełen chwał” 2 zwrotka
Dziecko (trzymając w rękach koszyk lub talerz z pisankami)
Pisanki , pisanki jajka malowane, Nie ma Wielkanocy bez barwnych pisanek. Pisanki, pisanki jajka kolorowe, Na nich malowane bajki pisankowe. Na jednej kogucik A na drugiej słońce, Śmieją się na trzeciej Laleczki tańczące. Na czwartej kwiateczki, A na piątej gwiazdki, Na każdej pisance Piękne opowiastki.
Narrator 1
Jajko wielkanocne w tradycji chrześcijańskiej symbolizuje odrodzenie, nowe istnienie, przede wszystkim zaś Chrystusa zmartwychwstałego. W momencie gdy Chrystus zmartwychwstał, rozpoczęło się nie tylko dla Niego nowe życie, ale również dla nas wszystkich, jako Ludu Odkupionego przez Zbawcę.
Narrator 2
Zwyczaj malowania pisanek wyraża naszą radość ze zmartwychwstania Pana.
Śpiew : Zwycięzca śmierci
Dziecko (podnosząc do góry palmę)
A na Kurpiach palmy Splata się wysoko... Wiatr im wstążki porywa, Chce je zanieść obłokom. Te kurpiowskie palmy Z pachnącego ziela, Długo w chacie przetrwają Aż do wesela.
Narrator 1
Strojenie i święcenie wielkanocnych palm oraz procesje z palmami w Niedzielę Palmową nawiązują do wjazdu Chrystusa do Jerozolimy i powitania Go przez jej mieszkańców. Procesje z palmami obchodzili chrześcijanie już w IV wieku, zaś zwyczaj święcenia palm wprowadzono w wieku XI.
Narrator 2
W tradycji Kościoła palmy symbolizują mękę, ale również tryumf i zmartwychwstanie Chrystusa oraz nieśmiertelność duszy ludzkiej.
Śpiew: „Otrzyjcie już łzy płaczący”.
Tata
A w poniedziałkowy ranek... Pisk! Krzyk! Śmiechy ! Cała wieś tu biegnie! Wiadra, miski, konwie i dzbanek... Któż się dzisiaj zimnej wody zlęknie? Chyba tylko ten z cukru baranek.
(dzieci od stołu biegną do okna)
Chłopiec I ( w stroju ludowym0
Śmingus – dyngus Dyngus – śmingus, nie kryjże się nie wymiguj, bo dziś każdy stary, młody nie uniknie wiadra wody! Prysznic, prysznic koło studni, Już od rana pompa dudni. (dziewczynki ubrane w regionalne stroje ludowe wyglądają oknem z domku) Kto choć z okna nos wysunie, Wnet na niego strumień lunie! Chlust.
Chłopiec II (strój ludowy)
A Maryśka? Jeszcze sucha. Wykręciła się dziewucha! Sucha także i Dorota... Zaczajmy się: chlust! – zza płota! (biegnie z wiadrem i plewa dziewczęta siedzące na ławeczce pod płotem. Te uciekają chowając się za domkiem.)
Chłopiec II Dyngus – śmingus, Śmingus – dyngus Śmiej się córko, śmiej się synku; Tak się śmieje wieki całe Wielkanocny Poniedziałek.
Tata
Śmingus ! Dyngus ! Na uciechę Z kubła wodę lej ze śmiechem! Jak nie z kubła, to ze dzbana, Śmingus – dyngus dziś od rana! Staropolski to obyczaj Żebyś wiedział i nie krzyczał, Gdy w Wielkanoc, w drugie święto, Będziesz kurtkę miał zmokniętą.
Narrator 1
Wielkanocny Poniedziałek przeżywany jest pod znakiem wody święconej i zwykłej. W Polsce w niektórych regionach znany jest zwyczaj obchodzenia przez rolników wczesnym rankiem pól i kropienia ich święconą wodą, a także zwyczaj święcenia domów, osiedli i wiosek przez strażaków ubranych w galowe stroje. Święceniu towarzyszy śpiew pieśni wielkanocnych i składanie życzeń.
Narrator 2
Nazwa „śmingus – dyngus” związana jest z dawnym niemieckim zwyczajem składania sobie w Wielkanocny Poniedziałek podarunków, które z czasem przybrały formę okupu. Jeśli któraś z dziewcząt nie złożyła okupu, chłopcy oblewali ją kubłami wody.
Narrator 1
W tradycji chrześcijańskiej woda jest symbolem oczyszczenia. Polewanie się nią ma nam przypominać o unikaniu złych uczynków.
Śpiew: „Nie zna śmierci Pan żywota”
Mama
Wielkanocne obyczaje wszyscy dobrze znamy, Pamiętamy o nich, Gdy się przy stole zbieramy. Piękna i rodzinna Jest polska Wielkanoc, A każdy świąteczny obyczaj ma swą niezwykłą moc. Zasiadajmy więc przy stole, Jajkiem się podzielmy i w te radosne święta wszyscy się weselmy
Narrator 1
Święcenie pokarmów wielkanocnych ma początek w tradycji wczesnochrześcijańskiej, w ofiarach i błogosławieństwach pierwocin: płodów ziemi i różnych pokarmów, za które zawsze winniśmy dziękować swemu Stwórcy.
Narrator 2
Poświęcone w Wielką Sobotę pokarmy chrześcijanie spożywają podczas śniadania wielkanocnego, które poprzedza ceremonia dzielenia się poświęconym jajkiem i składanie życzeń. Ceremonia ta jest wyrazem więzi, miłości wzajemnej i współudziału w wielkim święcie kościelnym i domowym.
Goście mili coście się tu zgromadzili W wielkanocne święta wszyscy się radujcie, i jak tradycja każe jajkiem poczęstujcie. By wam nigdy nie zabrakło, zdrowia i radości, a pod waszym skromnym dachem niech spokój zagości.
Śpiew: „ Alleluja biją dzwony” Życzenia , dzielenie się jajkiem Poczęstunek: baby, mazurek, jajko ze stołu wielkanocnego.
Bibliografia:
Ks. Dominik, Symbole zmartwychwstania Chrystusa, Mała niedziela Nr 13/2002r; Ks. Sinka, Mały słownik liturgiczny, Pallotinum, 1999r. B. Ogrodowska, Zwyczaje, obrzędy i tradycje w Polsce, Verbinum, 2001r;
Wiersze: R. Przymus, Wielkanoc, Wielkanoc! E. Skarżycka, Wielkanocny stół B. Mściwujewska, Mokre święta W. Pol, Pieśń o naszym domu A. M. Wierzbicki, Wielkanoc T. Chwastek – Latuszkowa, Kurpiowskie palmy H. Łochocka, Lany poniedziałek E. Chotomska, Pisanki Pieśni tradycyjne, kaseta Alleluja! Alleluja! , Kraków, ZAIKS Teksty piosenek, Wielkanocna piosenka
Opracowała: Teresa Boch.. Chotomów.
|